گردون كه سراپاي وجودش همه چشم است
چون چشم توراديد نظرسوي تودارد
نرگس كه نظرباربوددرصف گل ها
همواره نظر بر خم ابروي تودارد...
چشم به راهيم تا بيايد و عالم با وجودش گلستان شود...
و ما نيز باشيم و مدعيان را بگوييم: اين گل ماست كه عالم با او ... .
