به نام حضرت دوست
اين عكس و گمنامياش در عكس و مطلب زيباي شما
مرا ياد يكي از خاطراتم انداخت
دوستي داشتم در دوران دانشجوي ام ( سال 1366 ) به نام فتح الله از شهر همدان
كه برادرش به درجه رفيع شهادت نايل آمد
اما به گونهاي كه خود وصيت كرده بود
نامش ذبيح الله بود
فتح الله ميگفت :
بردارم بعد از عمليات مفغود شد
تا مدتها از او خبري نداشتيم
يك روز تعدادي شهيد قرار شد كه در شهرمان تشيع شود
و يك شهيد هم گمنام بود
آن شهيد نه دست و نه پا و نه سر داشت
و تنها مادر بود كه از روي خال كتف او را شناخت
كه اين شهيد گمنام كسي نيست جز ذبيح الله او
خدايا قلب ما را جز با شهادت از كار نيانداز
در پناه حضرت دوست