روز 15 شوال روز غزوه مهم و تاریخی احد است. در این جنگ  حضرت حمزه سیدالشهداء و 69 نفر از مسلمانان به شهادت رسیدند .(1)

 و دندان و پیشانی پیامبرصلی الله علیه واله شکست.(2)

در این واقعه ایمان واقعی خیلی ها که ادعای یاری پیامبر صلی الله علیه واله می کردند آشکار وبرملا شد.

عمربن خطاب می گوید:

دراحد با پیامبرصلی الله علیه واله بیعت کرده بودیم بر این که کسی فرار نکندوهر کس از ما که فرار کند ضال وگمراه است وهر کس از ما کشته شود

 شهید است.(3)

 احمد بن حنبل می گوید:

 ابوبکر وعمر در این جنگ فرار کردند.هنگامی که امیرالمؤمنین علیه السلام در تعقیب فراری ها بود، عمر در حالی که اشک چشمانش را پاک می کرد برگشت وبه امیرالمؤمنین عرض کرد:مرا ببخشید!!امیرالمؤمنین فرمود:«آیا تو نبودی که صدا زدی:محمد کشته شده است،به دین قبلی خود برگردید»؟!! عمر گفت: این کلام را ابوبکر گفته است!!در این جا بود که این آیه نازل شد:

«انّ الذین تولّوا منکم یوم التقی الجمعان انّما استزلّهم الشیطان»(4)

امام صادق علیه السلام می فرماید:در جنگ احد امر المؤمنین علیه السلام در حال دفاع از پیامبر صلی الله علیه واله بودند،و دیگر اصحاب فرار

 می کردند.آن حضرت چون شیر غضبناک از قفای گریختگان رفت واول به عمربن خطاب رسید که به اتفاق عثمان وحارث بن حاطب وعده ای دیگر

 به سرعت فرار می کردند. حضرت فریاد برآورد:

ای جماعت!بیعت شکستید وپیامبرصلی الله علیه واله را تنها گذاشتید وبه سوی جهنم می گریزید؟

 عمر بن خطاب می گویدعلی را دیدم با شمشیر پهنی که مرگ از آن می چکید چشم هایش از خشم مانند دو قدح خون بود ،یا مانند دو کاسه روغنی که

 آتش دراوافروخته باشند می درخشید، وفهمیدم که اگر به ما برسد به یک حمله ما را خواهد کشت.این بود که جلو رفتم وعرض کردم:

«یا ابالحسن تو رابه خدا سوگند می دهم که دست از ما برداری ،که عرب را عادت است که گاهی می گریزد و گاهی حمله می کند.زمانی که حمله می کند تلافی گریختن را می نماید.»!

پس علی علیه السلام ما را رها کرد. وبه خدا قسم چنان ترسی از ایشان در دل من افتاد  که تا کنون از دلم خارج نشده است.(5)

 در همین چنگ بود که پیامبر صلی الله علیه واله فرمود:یا علی می شنوی که از آسمان تو را مدح می کنن.یکی از ملائکه به نام رضوان می گوید:

«لا سیف الا ذوالفقارولا فتی الا علی » امیر المؤمنین علیه السلام می فرماید:از خوشحالی گریستم و خداوند سبحان را بر این نعمت حمد کردم.