ای رخت ماه تر ز ماه وشان                                                                                             

  بی نشانم،که دارداز تونشان                                                                                                   

دست  بر دامنت کیان دارند                                                                                              

  تا زنم دست دل به  دامنشان                                                                                            

        چون غباری به روی دامن تو                                                                                          

         جای خوش کرده ام مرا مفشان                                                                                           

                               بنده ام بنده ی فراری وتو