سلام

آدم كه به اينجا برسه تازه عاشقتر ميشه...

نه عجب اگر كه در شهر كوران خورشيد را انكار كنند!! كاش كه از كوران نباشيم

يا علي

اميد2!

چه گويم كه ناگفتنم بهتر است...!!!

من كجا و اين چنين انسان هايي؟؟؟

خدايا! معرفت!

همين!

***

زيبا و قابل تامل.

دست مريزاد.

التماس دعا.

سلام اخوي،

مشتاق ديدار. ديگه سري به ما نمي زني. مگه قهر كردي؟

راستي مطلبت بسيار دلنشين بود. خيلي دمت گرمه رفيق.

راستي، وقتي تو گوشه موشه هاي خيمه ات رفتي و بارون گرفت به حال ما كه خشك سالي گرفتتمون دعايي كن. ضرر نداره. راستي سلام ما رو هم برسون. به هر كي دوست داري سلام ما رو هم برسون. خيلي آقايي مشتي.

به ما هم سر بزن لوطي. ياعلي

ازجمله شعرهاي شاعربزرگوارجناب آقاي احمدعزيزي كه تقديم به

مولايش نمود،(و البته بي ربط با كامنت شما نيز نيست):

...آنكه من آرام جان مي گويمش

جمعه هادرجمكران مي جويمش

مي نويسم نامه اي ازاشك وآه

تاشبي درجمكران ريزم به چاه

مي دمدچون كوره ي آهنگران

دردل هرشيعه اي يك جمكران

ازگل نرگس زبس مستيم ما

روزوشب درجمكران هستيم ما

شيعيان گراين مصايب مي كشند

انتظاريارغايب مي كشند

حلقه ي چشم اربه در داريم ما

يارغايب ازنظر داريم ما

چشم مادلدادگان سوي قم است

جمكران اين سيل اشك مردم است

ناله ي ماراشنيدي جمكران؟

منجي مارانديدي جمكران؟

جانب صحرا نظركن جمكران

مهدي ماراخبركن جمكران

جمكران اي ديده ي بي خواب ما

آه،آه اي كوچه ي ارباب ما

جانب تواشك ريزان آمدم

جمكران افتان وخيزان آمدم

جمكران بنگربه نورماه تو

نامه اي انداختم درچاه تو

مي رودخون حسين ازچشم من

عاشق روي توأم يابن الحسن

پابنه برچرخ اخضرماه من

چنددرخضرانشيني شاه من

يك صلوات براي سلامتي اش!

سلام .خدا قوت
خوش به حالتون که حال خوبي داري .مطلب زيبايي بود استفاده کردم .ما که به خاطر بعد مسافت خيلي کم توفيق حضور در ديار يار « جمکران » پيدا مي کنيم .شما ما را دعا کنيد .تعجيل در ظهور يار صلوات .سر بزني خوشحال ميشم

سلام!

مطلب بسيارزيبايي باانشاي زيباتري بود،دستت درد نكنه!

براي سلامتي شاعرعالي قدر،كه عمري براي مولايش سرودواكنون دركما به سر مي برد:جناب آقاي احمدعزيزي،باقرائت يك حمدصحت

اين بزرگوارراازدرگاه خداوندمتعال خواستاريم.

سلام

زيبا بود به ويژه عكسها دستتون درد نكنه خيلي وقته جمكران نرفتم

موفق باشيد

به نام حضرت دوست

اين عكس و گمنامي‏اش در عكس و مطلب زيباي شما

مرا ياد يكي از خاطراتم انداخت

دوستي داشتم در دوران دانشجوي ام (‏ سال 1366 ) به نام فتح الله از شهر همدان

كه برادرش به درجه رفيع شهادت نايل آمد

اما به گونه‏اي كه خود وصيت كرده بود

نامش ذبيح الله بود

فتح الله ميگفت :

بردارم بعد از عمليات مفغود شد

تا مدتها از او خبري نداشتيم

يك روز تعدادي شهيد قرار شد كه در شهرمان تشيع شود

و يك شهيد هم گمنام بود

آن شهيد نه دست و نه پا و نه سر داشت

و تنها مادر بود كه از روي خال كتف او را شناخت

كه اين شهيد گمنام كسي نيست جز ذبيح الله او

خدايا قلب ما را جز با شهادت از كار نيانداز

در پناه حضرت دوست